(in)breien en (in)haken

Ook al blogde ik niet, en was ik op blogland (bijna) helemaal niet actief, mijn handjes hebben niet stilgestaan....
Nog steeds in de ban van "in"breien/haken......

Dit is het uiteindelijk geworden!
En omdat de kleuren niet echt bij mijn interieur passen mag hij nu op de achterbank van de auto liggen.... Staat best gezellig!
De patroontjes heb ik hier en daar opgescharreld, en op de laatste foto zie je dat ik een patroontje van de grannydeken van Marjan heb 'geleend'.... Inspiratie genoeg was er, maar op een gegeven moment moet je er 'een eind aan breien'....

En omdat ik in de ban was van 'in'breien wilde ik het inhaken ook weer eens proberen... Van een paar restjes garen (geen katoen) begon ik te haken....

 Dochterlief vond het wel  'lol' zoals ze dat noemde, maar ik was er niet weg van.... Bij nader inzien en eens wat beter bestuderen van de patroontjes (uit de verte leek het nog wel aardig) vond ik het gewoon niks. Dus..... hup.... het werden weer twee bolletjes!

Maar het liet me niet los....
En omdat ik zowel lichamelijk als geestelijk weer een beetje terug gezakt ben naar rond het vriespunt en dus vrij veel aan mijn stoel vastgeklampt zit ben ik op zoek gegaan naar iets wat me wel aansprak.
 
Ooit zag ik deze tas voorbij komen en vond het direct een plaatje....
Na veel zoeken vond ik hem terug!

En zie... nu haakte ik met katoen en paste mijn techniek iets aan.....
Het ging zo leuk....

Gister was ik lichamelijk niets waard en heb heerlijk zitten haken.....

Ik ben nog nooit zo hard gegaan met een project....
De kleuren komen niet zo mooi over op de foto en ik heb ook iets andere gebruikt dan in het voorbeeld, maar het gaat zo leuk.....

Het enige nadeel vind ik van deze tas dat hij in spiraal gehaakt wordt en dat je de kleurovergang dan altijd zo goed ziet....
Dat had ik achteraf wel anders aan willen pakken. Maar nu ben ik al zo ver.... het moet maar!

Winkelen

Winkelen.... of tegenwoordig heet het shoppen...
Persoonlijk is het niet mijn favoriet.
Ik ga de stad in omdat ik kleding moet, maar dat ik nu denk: hippie hoi, ik ga winkelen, nee, sorry.
Hier zal ik wel weer een rare afwijking mee hebben, maar het kan me nu eenmaal niet bekoren.
Voor mezelf niet, maar voor een ander ook niet.
Hoewel......
Ik moet zeggen dat het me deze keer meeviel.
Zal ook wel liggen aan het feit dat we gewoon leuk geslaagd zijn.
Dochterlief, tja... puber.... vindt het wel leuk om met ma te gaan shoppen.
Achterliggende gedachte is waarschijnlijk de wetenschap dat het ma's favoriet niet is en dat ma dus al snel zegt: is goed.

foto van internet

Maar het valt niet mee om als 12-jarige maat 42 van schoenmaat te hebben en dan ook nog eens steunzolen te dragen....
Als je dan laarzen wilt hebben.... zucht..... Zelfs niet als je de portemonnee maar gewoon opentrekt. Ik bedoel dus: als prijs geen rol speelt....
Afgelopen week ben ik dus 'op jacht' geweest met dochterlief....
Het was een ware strooptocht en ik begon de moed al op te geven. Ik was het gewoon zat en aan een lekkere kop koffie mèt toe....
Nog even deze winkel mam!

Er lijkt altijd zo veel keus te zijn.... maar helaas...

En laten ze daar nu net keus uit 1 hebben! Het stond madammeke wel aan, dus met een zucht van verlichting (bij de kassa schrok ik in omgekeerde volgorde, gewoon omdat ik dacht dat de prijs niet goed aangeslagen was; zo goedkoop) gingen we de winkel uit.
Eerst een terrasje....
Oh nee mam, laten we nog even daar naar binnen gaan. Daar hebben ze zulke leuke kleren -zeggen de meiden-...
Moeders zucht inwendig nog maar eens en sjokt achter dochterlief aan....
Maar.... met een gevulde tas en diverse euro's lichter kwamen we een uur (!!!) later de winkel uit.

Moe maar voldaan nu toch echt op zoek naar een terrasje...

Hier waren we dus ECHT aan toe!
Rond etenstijd waren we thuis en moest er nog een snelle maaltijd in elkaar geflanst worden, maar ik kreeg goede hulp; dochter hielp heel goed!
Kijk, daar pep ik dan weer van op.
Hoe vinden jullie het om te winkelen?

Haken, breien en rommelen

Ik haakte...
Ik breide....
Ik poetste....
Ik rommelde...

Ja, werkelijk, jullie lezen het goed! Ik poetste!
Sinds ik last van mijn schouder heb staat poetsen werkelijk helemaal onderaan mijn prioriteiten-lijstje. Maar ja, uiteindelijk moet er toch wel eens wat gedaan worden!
Ik weet het, ik zeur er graag over, gewoon omdat het mijn ding NIET is....
En vorige week had ik zo'n dag dat ik gewoon zin had (ja, werkelijk zin.... ik wilde eerst in een hoekje gaan zitten om te wachten tot het over ging...) om de kamer eens een iets betere beurt te geven dan het 'flodder maar raak'... Dus: alle dingen gingen uit de vensterbank en de ramen kregen een sopje! Het ging allemaal best lekker.... ik had een goede dag! Die moet je uitbuiten!
Ik heb er zelfs het gezellige 'zussen-babbel-app-uurtje' voor laten schieten!
En toen kwam ik die afschuwelijk (in mijn ogen) lelijke bloempot weer tegen... Hij staat half achter het gordijn verschoven, gewoon omdat ik voor die plant geen geschiktere pot kon vinden in mijn toch wel aanzienlijke voorraad bloempotten.... Ik had hem al eens geprobeerd op te leuken met een haakwerkje, maar eigenlijk had ik niet genoeg garen....
En in eens had ik een idee!

Ik ging op zoek.....en vond een spuitbus bruine verf. Dat leek me beter dan dat koele wit. En omdat ik toch klassiek ingericht ben durfde ik dat wel te wagen.... Geen idee wat voor bruin er uit de bus zou komen.....

Dat mocht nu van mij wel in de keuken... Normaal is dat ten strengste verboden om in de keuken zulke dingen te doen. Maar ach ja.... die keuken is toch afgeschreven.....

En zo zag hij er even later uit!
Inmiddels staat hij nu weer in het raam, met plant, en is hij iets achter het gordijn vandaan geschoven.

En ik heb het gevoel dat mijn kamer toch iets huiselijker is geworden...

Ook haakte ik maar verder aan mijn tafelkleed....
En zie daar....

 In eens was het toch af!

En natuurlijk breide ik.... Het virus heeft me nog steeds te pakken!

Het ging zo leuk.....
Hier en daar zit een klein foutje, maar ach... wat geeft het?
En patroontjes genoeg te vinden.....
Randje per week geeft een heel leuk effect!

Gewoon even borduurpatroontjes breien.....
Inmiddels heb ik een 'bestemming' bedacht, maar daarover later meer!

Kun je digitaal een virus oplopen?

En dan in eens komen er allemaal breisels voorbij op blogland....
Er is een KAL gestart! Leuk! Echt heel mooi.
Even heb ik nog overwogen om ook een start te maken, maar ik zie het niet zitten dat ik dat vol houd. Ik heb nog zo veel dingen liggen die eindelijk eens een keer af moeten....
Ja, dat zeg ik mooi hè? Maar dan moet je natuurlijk niet stiekem toch met iets anders beginnen......
Weet je, het is zo raar.... je ziet iets moois, het blijft ergens 'hangen', in je gedachten wordt het steeds mooier en begint het bij jezelf te kriebelen....
Herkennen jullie dat?
En dan moet ik soms wel heel erg stevig in mijn schoenen staan om dan toch niet alsnog mee te gaan doen.......
Ik heb me deze week in alle ernst afgevraagd of er niet een of ander virus (brei-virus dan he) via blogberichten overgestuurd wordt of zo....
Want kijk eens......

Ik doe dan wel niet met de KAL mee, maar het kriebelde me wel een beetje. Het was al járen geleden dat ik ingebreid heb. Ja, vroeger hadden we het gewoon over inbreien en volgens mij (maar houd me ten goede, ik heb me er absoluut niet in verdiept) bestonden al die moeilijke begrippen als continentaal breien enzo nog niet eens. En Fair Ilse? Ik wist tot voor een paar jaar terug echt niet wat daar mee bedoeld werd hoor!
Ik heb een paar bollen garen opgesnord, gewone breinaalden (ik kan nu eenmaal absoluut niet met rondbreinaalden overweg,

(maar misschien moet ik het voorbeeld van Elizabeth volgen en gewoon doorzetten....) uit de voorraad geplukt en een leuk patroontje op internet gevonden en............... breien maar!
Het duurde even voor ik de draad te pakken had, maar ondanks dat het misschien wel 15 jaar geleden is dat ik inbreide ben ik niet helemaal ontevreden.
Ook niet helemaal tevreden natuurlijk, maar goed.... 

En dan altijd die vraag: wat wordt het?
Geen idee, werkelijk niet.
Ik heb gewoon een x-aantal steken opgezet en ben begonnen.
Nu was dat met het onderste patroon nog niet zo'n ramp. Echter, de ster dacht ik ongeveer (eigenlijk dacht ik dat ik het goed had gedaan hoor) uitgerekend had dat de punt in het midden kwam, maar helaas.... het had net 3 steken opgeschoven moeten worden. Nou ja, omdat het toch niks wordt is dat helemaal niet erg, toch?

Maar het is er maar gewoon weer tussen gekomen hè, dat breien.
Want eigenlijk was ik begonnen met een kleed over de keukentafel. Lekker grof garen van de Zeeman (royal)

en dan omdat ik het patroon van de Unicat-omslagdoek zo leuk vond dat patroon nog maar eens. Het schoot al best een stukje op, maar ja.... dan moet er niet in eens een brei-virus overwaaien....
Waarom nog een kleed op de keukentafel zullen jullie zeggen, als je toch straks gaat verbouwen? Nou weet je.... ik wilde gewoon dat patroon haken en een snel klaar project hebben. En dat grove vind ik toch niet zo geschikt voor in m'n kamer. Bovendien is de keukentafel 2 meter lang en ligt er een klein vierkant kleedje op, ook ooit een probeersel. Nou ja, gewoon, weet ik veel, ik wilde dat gewoon daar overheen hebben.

En omdat het zo snel gaat is het waarschijnlijk ook nog wel een keer klaar, denken jullie niet?
Dan mag je toch ook wel besmet worden met een brei-virus.....
Kijk he en zo verklaar ik dan altijd maar weer waarom ik dan weer met wat 'nieuws' ben begonnen....

Moes-babbeltje

Zaterdag liep ik langs mijn moestuintje.....

Het is al weer even geleden dat ik over mijn moestuintje babbelde.
Ik kon het zelf zo snel niet meer terug vinden wanneer ik daar voor het laatst over geschreven had.
Maar goed, dat tuintje hebben we eigenlijk al jaren, maar het was altijd het 'ding' van onze zoon. Hij gaf vorig jaar zo'n beetje de pijp aan Maarten om het maar zachtjes uit te drukken. Hij vond het wel aardig, maar de echte zin was er af. Wel heeft hij vorig jaar nog van alles geplant en gezaaid, maar dat was het.
Dit jaar vond ik het een uitdaging om zelf eens aan de gang te gaan.
En het lukt niet helemaal super natuurlijk, want ja, zo veel moestuin-verstand heb ik ook niet......
Nou, het verhaal van de mislukte bonen heb ik verteld. De tweede keer kwamen er wel slierten omhoog en er heeft werkelijk wel 1 maaltje bonen aan gezeten, maar dat was het dan ook wel. Jammer.... want boontjes uit eigen tuin smaken zo lekker!
Bietjes lukken iets beter.... We hebben er al een keer van gegeten en ik denk dat er nog wel een maaltje in de grond zit...
De prei ziet er maar pierig uit, maar laat ik nog effies zitten....
Een rode kool heb ik er afgehaald, want ik was bang dat hij anders mega de mega groot zou worden. Nu nog even wachten op een koude en gure dag, dan gaat ie in de pan!! Jammie.... lekker met hachee!
De spruitjes heb ik te dicht bij elkaar geplant.... Ze willen niet heel best groeien. 1 plant doet het goed, maar de andere 3 staan te dicht op elkaar....

Zo zie je maar weer; van moestuinen moet je zelfs een beetje verstand hebben!
Zaterdag was ik het helemaal zat met die stokken! Hup, eruit met dat spul. Nou, mijn man heeft ze er uitgehaald....

Wat een viezigheid! Helemaal onder de luis en de mieren.... Brrrr.... daar durf je -al zouden ze er nog aangezeten hebben-  geen boon meer van te eten......
Maar waarover ik zeer verbaasd was, zijn de omvang van de bladeren van de rabarber! Tjonge, wat een blad! En wat een dikke stelen! Ik kwam bijna in de verleiding om ze toch maar te plukken.

Maar nee, mijn zwager, die zelf een moestuin heeft om u tegen te zeggen, heeft me op het hard gedrukt deze niet meer te consumeren, maar gewoon te laten zitten en af te laten sterven. Want, zo zegt hij, er zit nu een of andere stof in die je niet meer mag eten. Maar als je het nu zo laat afsterven heb je volgend jaar heerlijke rabarber!
Nou..... laat ik daar maar naar luisteren. Want om nu iets te gaan eten wat niet goed voor je is vind ik ook wel een beetje eng.....

Zussen....

Afgelopen week hadden we zussendag!
Dat is voor ons een nieuw fenomeen.
Natuurlijk hadden we als zussen veel contact, maar dat was de afgelopen tijd meer in het kader van 'bespreken hoe alles met mama moet' en aan een gewoon gezellig samenzijn kwamen we gewoon niet toe. 
Komt nog bij dat we meer dan 100 km uit elkaar wonen, dus dan ga je ook niet zo snel even bij elkaar op de koffie.
Nadat onze moeder in december overleden is hadden we veelvuldig contact en zagen we elkaar heel regelmatig tijdens het opruimen en leeghalen van de ouderlijke woning. Maar het voelde meer als soort zakelijk....
Nu alles afgerond is rondom het huis vielen we in een soort gat. We spraken elkaar wel en appten natuurlijk veel, maar toch....
Dus besloten we om zussendag in het leven te roepen!
En jawel, afgelopen week was dan de eerste!
's Morgens was ik al vroeg in de weer om het huis toonbaar te hebben, want ja, als je zo'n dag hebt wil ik niet opgezadeld zitten met allerlei klusjes die nog perse moeten gebeuren. Dan wil ik genieten!
Tussen alle bedrijven door bakte ik nog snel een kruidcake. En precies toen ik hem uit de oven haalde stapte zus over de drempel! Timing!

Heerlijk kletsen, koffie drinken en in het zonnetje gezeten.

Maar ook, hoe heerlijk is het om een zus te hebben (ja, ik heb er nog een, maar die is helemaal niet binnen handbereik, die woont in Nieuw Zeeland), want we zijn nog heerlijk samen weggeweest. Het aangename met het nuttige verenigd, want ja heus..... de vage plannen beginnen vastere vormen te krijgen: er komt binnen, nou ja wel niet afzienbare tijd, maar toch wel binnen nu en wat zal ik zeggen een half jaar? een nieuwe keuken!
Heerlijk lijkt het me om straks mijn eigen woonkeuken te hebben. We wonen in dit huis nu zo'n 15 jaar en ik doe het nog steeds met de keuken die toen al niet zo heel erg florissant was. Ach, zeiden we toen: we doen wel een keer een nieuwe. Maar ja, dat een keer bleef maar vooruitgeschoven.... Maar nu zeggen we tegen elkaar: het moet er echt van komen. Vandaag of morgen houd ik een deurtje in mijn handen. De koelkast is chronisch ziek, de vaatwasser draait soms twee keer zo lang als eigenlijk moet en nou ja... het is gewoon niks meer eigenlijk. Het enige wat nog goed doet is de oven en de kookplaat. De afzuigkap raast wel, maar je merkt niet dat ie ook echt afzuigt.....
Heerlijk rondgekeken bij een paar 'keukenboeren' en al een beetje idee gevormd wat ik leuk zou vinden.

landelijk....

granieten aanrechtblad....

en zien jullie die mooie rand wel?

Maar ja, nu moet er eerst iemand gecharterd worden die een tekening gaat maken, want we willen dan eigenlijk ook maar gelijk uitbouwen. We hebben de keuken op het noorden, dus best koud. En dan heb ik de buitendeur ook nog eens in die keuken. Dat wil ik dus niet meer, dus zal er iets van een aanbouw moeten komen... Helaas ben ik geen architect dus moeten we iemand zoeken....
Maar.... het vuurtje wordt opgestookt! Zeker nu ik zulke leuke en mooie ideetjes heb opgedaan! 

Over omslagdoeken en breien...

Het begint een beetje eentonig te worden, ik weet het, maar ik ben gewoon in de 'omslagdoeken-haken-fase' geloof ik....
Maar de, nou ja ik wil niet overdrijven maar weet niet goed hoe ik het anders moet zeggen, drama-vakantie-omslagdoek zal ik maar zeggen heeft zijn voltooiing bereikt!!
Ja, ja, alleen nog draadjes wegwerken en blocken.

Hier was juffrouw eigenwijs bezig en kwam er achter dat ze garen te kort had....
Ik kreeg leuke reacties en een tip van Corrie om de laatste toer de bloemetjes iets kleiner te maken. Nou, ik aan het rekenen.... en nog eens rekenen... De blaadjes waren oorspronkelijk en in de eerste twee toeren van de rand van 6 steken per blad, dus dat was 3 x 6 = 18 steken. Nou, als ik dan eens 3 x 4 steken zou doen, dan won ik 6 steken per bloem. Rekenen.... rekenen.... rekenen... (zonder telmachine hoor! Onze generatie heeft nog heus hoofdrekenen geleerd. Alleen gebruikte ik een papiertje om de getallen te 'onthouden') en ik had berekend dat ik precies uit zou komen als ik de blaadjes dus van 4 steken zou maken.

Aldus geschiedde... Uithalen is zo gebeurd (1 toer dan hè), dan begint het. Tot iets over de helft gaat het allemaal zonder nadenken. Maar daarna begon de spanning toch wel iets op te kruipen.... Telkens keek ik naar het bosje uitgehaalde garen.... Was het nog een redelijk hoopje? Of kromp het wel heel erg hard? Nou, ik dacht dat het meeviel.

Helaas..... het viel niet mee! 
Op deze foto zien jullie de draad hangen waar ik 'uitgehaakt' was..... Zucht.....

Maar om nu weer uit te halen..... Ik was er een beetje klaar mee.
Dus..... grabbelen in voorraad oud garen....

Dat valt niet mee om dan de kleur te vinden die je hebben moet! Maar uiteindelijk vond ik een bol 12 draads garen (er zat geen etiket om en het was al uitgetrokken spul, dus vraag me niet wat het was). dat het beste in de buurt van de kleur kwam. Maar ja, 12 draads garen.... dat was natuurlijk veel te dik!

Oke, hoeveel heb ik nodig? Eerst dus maar met dat dikke garen tot het einde gehaakt. Toen weer uitgehaald en de draad (jaha.... het was nog 5 meter!!!!!) gesplitst tot ik dacht dat hij even dik was als mijn unicat! Unicat is 4 draads, ik heb met 5 draden verder gehaakt.....

Tja.... en dan nu nog even over dat breiwerk van mijn vorige blog....
Dat kwam ik dus tegen toen ik op zoek was naar het bijpassende garen!
Nou, ik kan je vertellen: dit wordt geen omslagdoek hoor!
Het is ook geen spectaculair iets.....
Ooit las ik op een of andere blog (ik weet werkelijk niet meer waar, anders zou ik even linken) en het is ook al heel lang geleden over een "10-steken-deken"... Google is altijd heel gewillig en ik vond dus de techniek. Leek me leuk om eens te proberen.

Ik had nog een voorraadje soft lila liggen en begon.... Oke, ik had het al snel door en vond het wel grappig... Maar die kleur....... echt niks voor mij. Ik snap ook niet hoe ik aan dat voorraadje kwam.... Maar ach, het was leuk om te doen.... Vervolgens, als de lol er af is beland het nog wel eens in een hoekje voor "ooit" of "als ik eens echt niet meer weet wat ik zal doen"....
En nu kwam ik het weer tegen, met nog anderhalve bol lila... Ach, dacht ik: effe opbreien en dan heb ik weer een dekentje voor "verre oorden".... 
Maar nu blijkt dat de afmetingen wel erg summier zijn. Dus van de week toen ik toch bij de Zeeman was heb ik gezocht naar lila....

Dat was er wel, maar heel ander lila dan dat wat ik thuis had. Ik kon zelfs zonder draadje bij me nog wel zien dat dit een heeeeeel ander verfbad was. Tja.... oplossing uit de lucht graaien..... Er lag nog wel heel licht lila.... Dus heb ik dat maar meegenomen. En nu brei ik er af en toe een stukje aan. Vind het ook jammer om het zo te laten liggen. En uithalen?
Wat moet ik er dan weer van maken? Nog een omslagdoek?????
Ach ik brei gewoon een toertje verder....