Ik heb geen berichtjes meer gelezen geloof ik sinds woensdag of donderdag....
Misschien hier en daar een hap en een snap, maar echt, ik had er geen tijd voor en geen zin in, ik geef het eerlijk toe.
En nog heb ik niet veel puf om te bloggen, maar ik wilde even iets van mezelf laten horen!
Woensdag is mijn moeder dus geopereerd aan haar heup. De operatie noemen ze geslaagd, maar ze heeft nog veel pijn. Heeft de eerste dagen dan ook (vanwege haar COPD) aan het zuurstof gelegen. Nu zit ze in de 'vernevel-fase'. Gelukkig helpt dat wel.
Het lopen gaat nog zeer moeizaam. Zaterdag mocht ze proberen om met stokken ipv looprek te lopen, maar dit was geen succes. Dus hobbelt ze nog achter het rekje. Maar het is een doorzetter volgens de verpleging.
De wond geneest wonder boven wonder wel heel erg goed! Dat is dan weer een pluspuntje!
Aanstaande donderdag is de bedoeling dat ze overgeplaatst gaat worden naar haar revalidatie-adres. Dit is nog een heel gezeur geweest, maar het lijkt nu voor elkaar te zijn. Toen het ziekenhuis contact opnam met het verpleeghuis waar ze naar toe gaat was daar in eens nergens op gerekend! Na zeeeeer veeeeel telefoontjes en gesmeek en geregel is het dan nu uiteindelijk toch voor elkaar. Maar eigenlijk geloof ik het niet eerder dan dat ze daar zit!
Verder hebben we donderdag de bruiloft gehad. Beetje dubbel gevoel gaf dat. Feestvieren terwijl je moeder ziek ligt te zijn.... Maar de bruiloft had ook een dubbele lading.... Het paar had vorig jaar al willen trouwen, maar vlak voor de bruiloft werd de bruidegom ernstig ziek (leukomie). Hij heeft kuren gehad enz. enz. en ze zeggen dat het nu weg is, maar hij zit nog in de 'opbouw-fase'. Maar omdat ze alles al klaar hadden, het huis ingericht enz. enz. wilden ze nu het wat beter lijkt te gaan toch graag trouwen. Dus dat was ook al een dag met een randje.....
En nu probeer ik de mooie dingen uit de natuur maar op te zoeken om toch een paar plusjes te kunnen ontdekken... Kijk mijn hortensia eens mooi bloeien?
Ook blijk ik nog witte lelies in mijn tuin verborgen te hebben....
Wat is het toch mooi als we er oog voor mogen hebben!
Nou mensen, dat was weer even een berichtje van mij!
Iedereen trouwens heel erg bedankt voor alle lieve reacties!! Dat vind ik altijd zo super!!
Op momenten dat je depri bent helpen ze je er soms gewoon even door heen. Gewoon dat gevoel van: we denken aan je!! Ik zou jullie allemaal wel willen knuffelen daarvoor!
Oh, ja, hier nog even een foto van dochter d'r haar afgelopen donderdag.
Ze heeft het tot zaterdag vol kunnen houden om het in te houden!!! Vraag me niet hoeveel haarlak daar overheen gespoten is.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten