Schamen en een beetje trots

Een week afsluiten met zo weinig blogberichtjes is me nog niet vaak overkomen sinds ik actief ben op blogland. Deze week had ik ook niet veel te melden en had ik het al weer bijna voorbij laten gaan. Maar ergens stuiterde dat een beetje tegen mijn blogliefde in.
Dus... toch maar weer even achter de computer gekropen en even een berichtje in elkaar flansen.
Zoals ik al zei: ik heb weinig spectaculairs te vertellen. Mijn creatieve activiteiten zijn momenteel nog net niet nihil, maar het scheelt niet veel.... Beetje breien.... beetje haken... beetje niks doen. Maar niks doen is eigenlijk ook niks, want dan kruip je achter de computer en ga je zitten surfen op haak- en breigebied en dan kom je weer van alles tegen wat zóó leuk is.... En eigenlijk zou ik dat dan ook wel weer willen maken, maar de puf ontbreekt me gewoon om echt iets leuks te ondernemen.

Ik haakte wat aan m'n schouderwarmer.... Waardeloos voor mij dat er een 'datum' achter zit wanneer dat gekke ding af moet zijn.... Het werkt bij mij precies averechts... Het schiet dan juist bepaald NIET op... Van de week heb ik een marker bij de steek gezet waar ik begon, en gisteravond weer....

Ook de CAL ligt maar te liggen..... Ik kom er geen steek verder mee!! En het ergste is nog: het kan me niet eens zo heel veel schelen. En daar schaam ik me wel een klein beetje voor....

Misschien kunnen jullie je de verhalen over mijn huishoudelijke niet-kwaliteiten nog wel herinneren? Ik ben daar hier altijd vrij open over... Eigenlijk altijd wel hoor. Ik steek het nooit onder stoelen of banken dat ik een hekel aan huishouding heb!

Deze week zat mijn schoonmoeder hier en het ging over een drukke week. De een was altijd druk met weggaan, werken, visites, winkelen. En de ander was altijd druk in huis. Tja, zegt ze, in huis heb je ook altijd wel wat te doen. Ik antwoord niet veel... Ze gaat onverdroten verder: als je niet hoeft te stofzuigen is de strijk er wel en als je dat niet hoeft kun je de badkamer of keuken wel eens een goede beurt geven... Er is in een huis altijd wel wat te doen.

Zucht, zucht, zucht.... dacht ik... en ik praat al weer te snel en zeg: maar er heeft niemand last van als je het een keer niet doet en gewoon eens tijd voor jezelf neemt.

Nou, dat was ze niet met me eens. Je gezin en huishouden hoort toch echt boven en voor alles te gaan. Oke, mijn gezin, daar ga ik voor, maar mijn huishouden..... Geen mens die er last van heeft als ik een week de bedden niet verschoon of de ramen niet 1 x per 3 weken maar 1 x per 4, 5 of 6 weken zeem.... Nou, maar dat kon echt niet. 

Mensen, ik had toen echt wel een beetje schaamrood op mijn kaken.,... en heb me maar heeeeel diep over mijn schouderwarmer gebogen en heb heeeeeel hard op het puntje van mijn tong gebeten!!!!

Ik had ook nog iets leuks vandaag.

Onze vaatwasser deed het niet. Hij wilde wel, maar kon niet.

Mijn man, ook al zo'n super de super techneut (met 4 linkerhanden) keek eens ernstig en constateerde dat hij het dus echt niet deed wat hij altijd deed...

Ikke zei de gek ging eens even googelen op storing met vaatwasser en las dat daar iemand was die er een plons water in had gegooid - ik was er inmiddels wel achter dat het iets met de aan of afvoer van het water te maken had - en toen opnieuw aangezet en voila.... hij deed het.

Nou dacht ik, dat kan ik ook proberen, gering middel misschien groot resultaat....

En wat dacht je?

Marian de techneut..... want hij deed het weer!!!

Kijk, daar was ik stiekem wel een beetje trots op!! Want ik ben dus helemaal niet technisch... Weet amper hoe je een zak van een stofzuiger verwisselt...

Mensen, al met al nog een aardig lang blogje...

Ik hoop dat ik je niet verveeld heb.

Fijne zondag!