Hoge bergen

Hoe hoog kunnen bergen soms lijken als je er vlak voor staat. Ben je er een stukje van verwijderd, ach, dan lijken bergen lang zo hoog niet. Gezichtsbedrog? Verkeerd inschattingsvermogen?

Ik weet het niet.

Wel weet ik dat ik dacht dat er een stijgende lijn zat in mijn 'herstel'. Ik werd al iets meer optimistisch en ging al iets meer doen! Mis! Fout! Dom! En alles wat je nog maar meer kunt bedenken!!!

Tja, het is de aard van 't beestje, ik weet het wel, maar als het ook maar iets beter gaat, dan gaan de remmen er weer af en gaan we proberen weer 'gewoon' te doen. Dat slome, afgebakende terrein is eigenlijk niets voor mij. Ik wil, net als de dieren, het afgebakende terrein verkennen en als het kan de grenzen iets verleggen. Mijn terrein vergroten dus zogezegd.

Nou, dat was nu weer wat overdreven, maar ik had nu het gevoel in een afgeschermd hoekje te zitten. En dat hoekje mocht best groter naar mijn idee!

Dus ging ik iets meer doen, zowel op huishoudelijk gebied (eerder was eten koken, de was en het toilet doen al een hele toer) als op creatief gebied. Geen grote klussen, niet de hele kamer op z'n kop zetten of zo, en geen groot handwerk aanpakken, nee, gewoon rustig eens een keukenkastje extra uitnemen, of aan m'n restjesdeken haken... En het leek allemaal zo goed te gaan!!

Helaas... na mijn vorige blogbericht ging het gewoon helemaal mis (toen ging het al niet zo denderend, en dat borduren dateerde ook van het weekend, maar ik wilde het nog zo graag met jullie delen).

Het alleen al kijken in mijn agenda, met een paar simpele afspraken zoals een podoloog (dochter), ophalen kerkbladen, kaartje naar zieken sturen, (ja, ik schrijf heel veel in m'n agenda, omdat ik anders dingen gewoon vergeet!), enz. enz. er stond niet eens zo veel in mijn agenda, het werden voor mij onneembare bergen! 

Als ik alleen al bedacht dat ik weg moest, dan kwam er lood in mijn schoenen!!

Nou, mezelf maar eens deftig toegesproken en even aan die hoge bergen toegegeven, dus, een -halve- dag lekker in bed gelegen, veel geslapen, veel nagedacht en nog wat meer, en nu heb ik zo iets van: die agenda? Oké echte afspraken, zoals een podoloog moet gebeuren, en dat kan ik ook best als ik er mijn dag maar naar indeel, maar bijvoorbeeld kerkbladen ophalen, dat kan een ander lid uit ons gezin ook doen. Delegeren dus zogezegd!

En.... misschien wel heel belangrijk: tijd afbakenen. Tijd voor het gezin, tijd voor rust en tijd voor mezelf! 

Ik ben er nu een paar dagen mee bezig en het lijkt wel te helpen!

Nu nog hopen dat ik het zo volhoud!

Verder ben ik nog bezig (ook weer gevonden in mijn 'vergeetmandje') met een omslag voor een boek. De lap was al bijna afgehaakt,

dus lijkt het meer dan het is. Die wil ik dan deze week wel als het kan afmaken. Dat stelt eigenlijk niet veel voor hoor. Het gele bloemetje lag al een tijd naast mijn stoel mooi te zijn, maar de rode heb ik wel nu gehaakt. Nog verder afwerken en dan is het klaar!

Maar de CAL heb ik dus echt niets aan gedaan... Het was ook niet veel geloof ik. Ik had er geen puf aan. Zie het volgende week wel. Wordt volgende week gewoon de CAL week!

Groetjes,

Marian